Waar je met je hobby niet verzeild kan raken…
In september vlieg ik met Canada Airways naar Toronto, om samen met Dan Jones van de Pigment Press een zetselgietmachine af te stellen en verder in gebruik te nemen. Spannend, want Dan heeft deze machine half uit elkaar gehaald, en daarna weer opgebouwd, en dat veel rigoreuzer dan ik zelf ooit gedaan heb. Maar goed: uiteindelijk zal ook deze machine gieten.
Half Europa heb ik ondertussen dankzij Monotype al afgereisd. Ondertussen staan er in België, Italië, Spanje, Polen, Zwitserland en Duitsland aardig wat zetselgietmachines die werken en daadwerkelijk gebruikt worden, of zouden kunnen werken.
Vooral mijn Poolse vrienden in het BookArtMuseum in Lodz zijn mijn grote trots. Hier is de nieuwe interface ontwikkeld die het mogelijk maakt in zetselverband te kunnen gieten met wat moderner computers. Daar ga ik eind volgende week heen, al was het maar om vertrouwd te raken met Krzysztoff’s nieuwste software.
Had ik nooit gedacht, ooit eens de andere kant van de oceaan te bezoeken, de Niagara watervallen met eigen ogen te aanschouwen… en nog wel meer. Waar drukwerk in de marge je niet kan brengen!
Hier wat fotootjes van Dan’s atelier, met daarin een Heidelberg degel, twee Monotype machines, pantograven en nog veel meer! En dan ook nog een foto van de trotse eigenaren, die kreeg ik om niet het risico te lopen dat we elkaar op het vliegveld niet zouden herkennen.
Doel van dit alles: overdracht van kennis en ervaring.
Onze cultuur bestaat niet enkel uit voorwerpen, schilderijen, boeken etc. zijn fijn, maar…
Machines in een museum, die zijn zo saai als ze niet draaien en niemand ze kan bedienen.